No ano da desfeita orzamentaria, non se salva ninguén. Ou polo menos ninguén importante, porque no tocante ás partidas orzamentarias máis absurdas, que son das que menos sabemos, seguro que a cousa non está tan fodida. Na Xunta cambiamos audis por citroens, quitamos asesor@s dun lado e metémol@s como asistent@s especializad@s, fusionamos Consellerías e creamos novas Secretarías Xerais, despedimos persoal por un lado e repartimos contratos polo outro. É o valse da austeridade. Que ninguén quede sen cadeira. E nós, @s cidadáns, @s traballador@s, no medio, perplex@s. Nós, co paso cambiado, asistindo ó desgoberno de todo, ó sálvese quen poida, á supervivencia d@s amig@s do poder. E pasan os meses, e parece que as medidas improvisadas do austericidio “porquesí”, xa forman parte do decálogo do novo político. D@s aprendices desta nova fornada de neoxestor@s que son os tiburóns contemporáneos, @s superviventes do caos, os machos alfa... @s máis listill@s, vamos. E nós, no medio, perplex@s.
Con esta perspectiva, ¿a quen lle importa a Cultura? ¿E a Cultura Galega?¿Alguén vai perder un minuto do seu tempo en imaxinar como salvar os mobles? Ante o afundimento, ¿alguén se vai facer cargo do temón? O recorte do Culturgal xa nin sequera é a pinga que reborda o vaso, iso xa foi no 2012. Nin sequera é a puntilla que remata ó animal moribundo, iso foi a comezos de ano. Supoñemos entón, por pura lóxica, que o próximo Culturgal, pretenden que sexa dunha vez por todas, o enterro da Cultura Galega. Descanse en Paz, pois.