Ben é sabido que o traballo do músico ten unas peculiaridades únicas.
O músico ten sido considerado tradicionalmente como un bohemio, unha sorte de titiriteiro sen preocupación excesiva pola procedencia das moedas que conforman o seu sustento. Esta crenza social, afortunadamente, parece estar mudando á par da progresiva profesionalización do colectivo.
O noso ordenamento xurídico ten problemas para a correcta situación do músico nun lugar que se corresponda coa súa actividade; e que finalmente se traduce en problemas para o músico debido á diferente e dispar normativa existente e a ausencia dun réxime xurídico propio e apropiado. A natureza do noso traballo é a de ser un traballador por conta allea, aínda que o traballo autónomo tamén está recoñecido para a nosa profesión.
Dende FEMA (Federación de Músicos Asociados) e outras institucións estase a preparar unha proposta para presentar ante o Parlamento español o establecemento dun novo réxime específico para o músico, que atenda ás situacións específicas do colectivo. Pero de momento, temos que ir buscando as mellores opcións posibles dentro da legalidade vixente.
Trala reforma recollida no Real Decreto Lei 4/2013, de 22 de febreiro, de medidas de apoio ao emprendedor e de estímulo do crecemento e da creación de emprego, os músicos máis novos poderán aproveitarse dunhas reducións nas cotas de autónomos de ata o 80%.
O problema de ser autónomos é a de ter a suficiente carga de traballo durante o mes para que nos compense pagar a cota de autónomos, normalmente establecida en máis de 250 euros mensuais (algo menos para os casos de cota reducida para mozos que funcionaban ata agora).
Con esta reforma os menores de 30 anos ou menores de 35 no caso das mulleres, que sexan autónomos por primeira vez (ou que non estiveran de alta neste réxime nos cinco anos inmediatamente anteriores) poderán aproveitarse de reducións e bonificacións sobre a cota por continxencias comúns por un período máximo de 30 meses.